ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΞΥΔΑ

Ο Γιαννάσος

Στη γειτονιά μας δέσποζε με την παρουσία του ο Ιωάννης Ξυλάς ή Γιαννάσος. Φορούσε στο κεφάλι ένα μαντήλι κίτρινο και άσπρο από εκείνα που φέρνανε από τον Τσεσμέ και τα φορούσανε οι άντρες μέχρι τελευταία στα χωράφια και στα περιβόλια. Αυτός το φορούσε και το απόγευμα, αριστοτεχνικά δεμένο, έμοιαζε πιό μεγάλο από των αλλονών και κάπως ...δεμένο αλλιώτικα.

Ήτανε πολύ ωραίος και έμοιαζε του George Clounay ...ίσως ήταν και πλέον ωραιότερος του.

Αγαπούσε τις γυναίκες πολύ και ως λεύτερος και ως παντρεμένος. Παντρεύτηκε την Ιουλία (την κυρία Ιουλία) μια γυναίκα αγία, μεγαλύτερή του, αφοσιωμένη στο Θεό. Κάθε Τετάρτη, η κυρία Ιουλία μάζευε άλλες κυρίες τις λεγόμενες "του κατηχητικού" και έκανε ̈κύκλο ̈.

Οι κυρίες αυτές ήτανε θεοφοβούμενες ή θεοσεβούμενες, που διάβαζαν με τη σειρά από μικρά αγιοτικά βιβλιαράκια, ακαταλαβίστικα πράγματα και τα διάβαζαν φωναχτά. Μάλιστα μερικές από αυτές τα δανειζόταν και στο σπίτι τους "να τα περάσουν μια φορά". Ήτανε καθισμένες σε καρέκλες μέσα στη σάλα της κυρίας Ιουλίας και οι καρέκλες τους ήταν τοποθετημένες σε κύκλο.

Ο Γιαννάσος πριν παντρευτεί το απόγευμα πύρωνε μια μασιά και κατράρωνε τα μαλλιά του. Η μάνα του γεμάτη καμάρι του έλεγε.

-Άχου όμορφα που είναι τα μαλλιά σου Γιάννη μου!

-Καλέ μητέρα με τη μασιά τάκαμα.

-Φτου...φτού όμορφα σγουρά μαλάκια έχεις. Μετά όταν η μάνα του νωρίς νωρίς έπεφτε για ύπνο, αυτός τύλιγε τα πόδια της φοράδας του με τσουβάλια και φεύγανε και οι δυό αθόρυβα. Ο Γιαννάσος είχε λογαριασμούς με ένα μακρυνό χωριό του Κάμπου. Είχε βαφτίσει μάλιστα και ένα κοριτσάκι εκεί. Κάθε χρόνο των Ταξιαρχών με δυό μουλάρια πήγαινε στο χωριό αυτό και έμενε δυό-τρεις μέρες. Στο ένα μουλάρι καθόταν αυτός, στο άλλο φόρτωνε όλων των ειδών τα καλά που έβγαζε από το περιβόλι του και δεν είχε το χωριό. Κυδώνια, ρόδια, καρύδια, λεμόνια, φλαμούρι, μέλισσα (λουίζα), μέλι.... Αλλά η μητέρα η γιαγιά και το κοριτσάκι, ερχότανε συχνά να τον επισκεφτούνε.... γέλια και χαρές γέμιζε το περιβόλι του που ήτανε δίπλα στο δικό μας. Επειδή δε τάχε καλά με τον Ταξιάρχη, όταν έριχνε χαλάζι γώναζε...

-Ταξιάρχη μου άνοιξε τα φτερά σου και σκέπασε το περιβόλι μου! Ακόμα γέρο τον θυμάμαι να κάθεται τα απογεύματα μαζί με τους γειτόνους του, τον Αλέκο τον Τομάζο, τον μαστο-Παντελή και το μαστο-Γιάννη τον Μπουγδάνο, τον Στέλιο τον Απόδιακο καμαρώνοντας τις κοπέλες που περνούσαν, ή ασχολούμενοι τους καλοκαιρινούς μήνες με τις ελάχιστες αλλά πρωτοπόρες τουρίστριες που φτάναν στο Αργέντικο το 1960!!!!

18/12/2023