Φανταστικά αληθινές ιστορίες της Μαρίας Ξύδα

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΞΥΔΑ

Ο Γιαννάσος

Στη γειτονιά μας δέσποζε με την παρουσία του ο Ιωάννης Ξυλάς ή Γιαννάσος. Φορούσε στο κεφάλι ένα μαντήλι κίτρινο και άσπρο από εκείνα που φέρνανε από τον Τσεσμέ και τα φορούσανε οι άντρες μέχρι τελευταία στα χωράφια και στα περιβόλια. Αυτός το φορούσε και το απόγευμα, αριστοτεχνικά δεμένο, έμοιαζε πιό μεγάλο από των αλλονών και κάπως ...δεμένο αλλιώτικα.

Ήτανε πολύ ωραίος και έμοιαζε του George Clounay ...ίσως ήταν και πλέον ωραιότερος του.

Αγαπούσε τις γυναίκες πολύ και ως λεύτερος και ως παντρεμένος. Παντρεύτηκε την Ιουλία (την κυρία Ιουλία) μια γυναίκα αγία, μεγαλύτερή του, αφοσιωμένη στο Θεό. Κάθε Τετάρτη, η κυρία Ιουλία μάζευε άλλες κυρίες τις λεγόμενες "του κατηχητικού" και έκανε ̈κύκλο ̈.

Οι κυρίες αυτές ήτανε θεοφοβούμενες ή θεοσεβούμενες, που διάβαζαν με τη σειρά από μικρά αγιοτικά βιβλιαράκια, ακαταλαβίστικα πράγματα και τα διάβαζαν φωναχτά. Μάλιστα μερικές από αυτές τα δανειζόταν και στο σπίτι τους "να τα περάσουν μια φορά". Ήτανε καθισμένες σε καρέκλες μέσα στη σάλα της κυρίας Ιουλίας και οι καρέκλες τους ήταν τοποθετημένες σε κύκλο.

Ο Γιαννάσος πριν παντρευτεί το απόγευμα πύρωνε μια μασιά και κατράρωνε τα μαλλιά του. Η μάνα του γεμάτη καμάρι του έλεγε.

-Άχου όμορφα που είναι τα μαλλιά σου Γιάννη μου! 

-Καλέ μητέρα με τη μασιά τάκαμα.

-Φτου...φτού όμορφα σγουρά μαλάκια έχεις. Μετά όταν η μάνα του νωρίς νωρίς έπεφτε για ύπνο, αυτός τύλιγε τα πόδια της φοράδας του με τσουβάλια και φεύγανε και οι δυό αθόρυβα. Ο Γιαννάσος είχε λογαριασμούς με ένα μακρυνό χωριό του Κάμπου. Είχε βαφτίσει μάλιστα και ένα κοριτσάκι εκεί. Κάθε χρόνο των Ταξιαρχών με δυό μουλάρια πήγαινε στο χωριό αυτό και έμενε δυό-τρεις μέρες. Στο ένα μουλάρι καθόταν αυτός, στο άλλο φόρτωνε όλων των ειδών τα καλά που έβγαζε από το περιβόλι του και δεν είχε το χωριό. Κυδώνια, ρόδια, καρύδια, λεμόνια, φλαμούρι, μέλισσα (λουίζα), μέλι.... Αλλά η μητέρα η γιαγιά και το κοριτσάκι, ερχότανε συχνά να τον επισκεφτούνε.... γέλια και χαρές γέμιζε το περιβόλι του που ήτανε δίπλα στο δικό μας. Επειδή δε τάχε καλά με τον Ταξιάρχη, όταν έριχνε χαλάζι γώναζε...

-Ταξιάρχη μου άνοιξε τα φτερά σου και σκέπασε το περιβόλι μου! Ακόμα γέρο τον θυμάμαι να κάθεται τα απογεύματα μαζί με τους γειτόνους του, τον Αλέκο τον Τομάζο, τον μαστο-Παντελή και το μαστο-Γιάννη τον Μπουγδάνο, τον Στέλιο τον Απόδιακο καμαρώνοντας τις κοπέλες που περνούσαν, ή ασχολούμενοι τους καλοκαιρινούς μήνες με τις ελάχιστες αλλά πρωτοπόρες τουρίστριες που φτάναν στο Αργέντικο το 1960!!!!

18/12/2023

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΞΥΔΑ

Οι στραβοδίβολοι

Ο φίλος μας, ο Θωμάς είναι ένας μυθιστορηματικός τύπος, έχει κάνει πολλά και έχει πει άλλα τόσα αξιόγραφα.

Αυτή τη στιγμή θυμάμαι εκείνη τη συζήτηση, για το πόσο ωραίοι είναι οι Γιουγκοσλάβοι, ψηλοί, με ωραίο κεφάλι, μαλλιά κλπ..... τότε ο Θωμάς είπε:

-Ναι, βρε παιδί μου, δε λέω, είναι ωραίοι αλλά ξεροί σαν αγγούρια. Εμείς είμαστε λιγάκι πιο στραβοδίβολοι, μα έχομενε πιο πλάκα.... είμαστε πιο χαριτωμένοι!

11/12/2023

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΞΥΔΑ

Βοηθώ κι εγώ λιγάκι 

Πρίν πολλά χρόνια με κάλεσαν να δώ, εάν ένα χωράφι κοντά σε ένα χωριό ήτανε οικόπεδο.

Το χωράφι 160 μ2 πάνω – κάτω ήτανε ανάμεσα σε άλλα, χωρίς πρόσβαση σε επαρχιακό δρόμο, ούτε καν σε αγροτικό.

Πήγα με τη βοηθό μου που την έλεγαν Έφη από το Ευτυχία. Πήγαμε στο χωριό, βρήκαμε το σπίτι του ενδιαφερόμενου. Ένα μονόχωρο σπιτάκι, κουζίνα, σάλα, όλα ένα και στη γωνία ένα διπλό σιδερένιo κρεββάτι.

Η αυλή μικρή όσο και το σπίτι, καθαρή με λίγες γλάστρες πάνω στον χαμηλό τοίχο της περίφραξης, που χρησίμευε για πεζούλι. Στη γωνία της αυλής πάνω σε μια καρέκλα, καθόταν η γυναίκα του ιδιοκτήτη, η οποία όταν μας είδε, είπε, χωρίς να κουνηθεί.

 -Κάτσετένε και όπου να'ναι έρχεται και εκείνος (εννοούσε τον άντρα της, ιδιοκτήτη του σπιτιού και του χωραφιού που ίσως ήταν οικόπεδο). Όταν ήρθε ο άντρας της, του λέει.

-Φέρε δυό καρέγλες να κάτσουνε οι γυναίκες. Και γυρίζοντας σε μας λέει. 

-Βοηθώ κι έγώ λιγάκι.

-Φέρε δυο ποτήρια κρύο νερό, δυό κουταλάκια να τρατάρεις τις γυναίκες.

-Βοηθώ κι έγώ λιγάκι. Όταν ήρθε η ώρα να πάμε στο χωράφι σηκώνεται και κάθεται πάνω στο τρίκυκλο δίπλα στον άντρα της (εμείς καθίσαμε στην καρότσα) και όταν ετοιμαστήκαμε του λέει.

-Τώρα πάτησε τη μανιβέλα...

-Βοηθώ κι εγώ λιγάκι.

4/12/2023

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΞΥΔΑ

Ο Μίχαλος και η γερμανίδα μηχανολόγος

Στις αρχές του 20ου αιώνα, έφτασε στην Αθήνα μία γυναίκα γερμανίδα μηχανολόγος με το όνομα Εβέλα. 

Η Εβέλα, κατ'εντολή του Χιώτη τραπεζίτη Ανδρεάδη, εγκατέστησε το σιδηρόδρομο που ενώνει τον Πειραιά με την Κηφισιά.

Η Εβέλα μάλλον εργάστηκε και στα μεταλλεία κάρβουνου στην Καλογραίζα, εκεί που σήμερα είναι οι αθλητικές εγκαταστάσεις.

Το κάρβουνο αυτό, το έπαιρνε ο Μίχαλος (Χιώτης εφοπλιστής) και το αποθήκευε σε αποθήκες κοντά στον Πειραιά και μετά προμήθευε με αυτό, εμπορικά πλοία. Δεν γνωρίζουμε εάν έτσι γνώρισε το Μίχαλο ή τον γνώρισε από το Χιώτικο κύκλο και εάν είχε γνωριστεί με τον κύκλο αυτόν, πάντως ο Μίχαλος την προσκάλεσε στη Χίο να εγκαταστήσει ένα εργαστάσιο δικό του (κεραμοποιείο) στα Θυμιανά για να βρουν δουλειά οι πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής. 

Η Εβέλα ήταν παντρεμένη, όταν ήρθε στη Χίο, με έναν έλληνα ναυτικό, όχι Χιώτη και είχαν μαζί και τα τρία παιδιά τους. Όταν έμεινε έγκυος το τέταρτο, πήγε να γεννήσει στο μαιευτήριο, γέννησε ένα αγοράκι, αλλά πέθανε στη γέννα. Το νεογέννητο έζησε μέσα στο Νοσοκομείο μέχρι τα έξι του χρόνια, οπότε υιοθετήθηκε από μία οικογένεια από τα Καρδάμυλα, που δεν είχαν δικά τους παιδιά. 

Τα τρία παιδιά (δύο αγόρια και ένα κορίτσι) έμειναν μόνα, όπου τα περιμάζεψε η γειτονιά, διότι ο πατέρας τους εξαφανίστηκε, χάθηκε και δεν έδωσε πλέον σημεία ζωής. Υιοθετήθηκαν και το κορίτσι έφυγε με τους θετούς γονείς του στην Αίγυπτο.

Τα παιδιά ενήλικες πιά ξαναβρέθηκαν χάρις τις έρευνες που έκανε ο σύζυγος της κοπέλας, που δούλευε στον πόλεμο στην intelegence ser- vice. Ο άνθρωπος αυτός που ήταν από τη Χίο στον πόλεμο βρέθηκε στην Αίγυπτο. Βρέθηκε κοντά σε ένα ορθόδοξο εκκλησάκι και μπήκε να ανάψει ένα κεράκι. Εκεί είδε να προσεύχεται μια κοπέλα. Αυτή η κοπέλα ήταν η κόρη της Εβέλας και η μελλοντική του σύζυγος.

27/11/2023

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΞΥΔΑ

Για τη μόδα... για το μεγαλείο

Μιά μέρα μεσημέρι αργά γύρω στις 3:00 τότε που γίνονται οι κηδείες το χειμώνα και στις 5:00 το καλοκαίρι, η θεία μου η Σεβαστή και η Δέσποινα η κουφή η Ξύδαινα, βρεθήκανε σε μια κηδεία. 

Η Δέσποινα η κουφή ήτανε ξαδέλφη του πατέρα μου ή ξαδέλφη του παππού μου, διότι όταν θύμωνε και θύμωνε συχνά, έλεγε: 

-Ξύνεις με ξεξύνεις με εγώ είμαι Ξύδαινα. Δεν είχε παντρευτεί ποτέ και ζούσε με την οικογένεια του Λίλα σαν νταντά, αφοσιωμένη στα πολλά παιδιά της οικογένειας, τα οποία αγάπησε σαν παιδιά της και την έλεγαν μάνα. Όλη της η κεντημένη προίκα έμεινε στη μοναδική κόρη της οικογένειας την Αργυρώ. Μια μέρα ήτανε θυμωμένη πολύ, γιατί ο πατέρας μου πέρασε βιαστικά με ένα αυτοκίνητο - ψυγείο και δεν την χαιρέτησε. Ήρθε σπίτι μας για να ξεκαθαρίσει αυτή την απρέπεια και εκείνος την καθησύχασε λέγοντας:

-Ξέρεις Δέσποινα, όταν οδηγώ προσέχω να μην σκοτώσω κανέναν άνθρωπο με το αυτοκίνητο. Άμα είναι και φωρτωμένο, είναι βαρύ και το τιμόνι θέλει δυό χέρια...

-Ήπρεπένε να σταματήσεις, ήπρεπένε ξαδέρφη σου είμαι... Στην κηδεία λοιπόν κόλλησε στην αδελφή του πατέρα μου, την πολυαγαπημένη μου θεία Σεβαστή, για να τα μάθει όλα, η οποία μάλιστα μόλις είχε βάλει γυαλιά, για να βλέπει μακριά. Όταν η θεία μου πήγε σε άλλο δωμάτιο, για να χαιρετήσει έναν γνωστό της, μια γειτόνισσα της Αργυρώς της είπε.

-Αργυρώ γιατί η Σεβαστή φορεί γυαλιά; Και εκείνη απάντησε.

-Για τη μόδα... για το μεγαλείο...

20/11/2023

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΞΥΔΑ

Το σπίτι της ήταν σαν λουτρουβιό 

Όταν θέλουνε να πούνε στη Χίο ότι μια γυναίκα έχει βρώμικο σπίτι λένε:

«Το σπίτι της ήτανε ή είναι σαν λουτρουβιό». 

Όσοι έχετε μπεί σε παλαιού τύπου ελαιοτριβείο θα κάνουν εικόνα για το σπίτι αυτό.

Η πολλοβαϊλού ή βάϊζα Πολλοβαϊλού είναι εκείνη που λέει πολλά βάϊ βάϊ βάϊ.

Η λέξη ίσως να προέρχεται από τα αρχαία, Παπέ βαβέ ωσιέ αλλά γι'αυτό πρέπει να ρωτήσω έναν γλωσσολόγο. Μισόν αιώνα πριν άκουγα γυναίκες να φωνάζουνε μετά από απελπισία... βάϊ βάϊ βάϊ βάϊ.... 

Αλλά, και στο χωριό του συζύγου μου, ένα αρβανιτοχώρι κοντά στις Μυκήνες, άκουσα να λέγεται....

-Αχ μωή βάϊζα.

13/11/2023 

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΞΥΔΑ

Βρε........ το μπιμπερό σου!

Κάθε χρόνο από τα μέσα Σεπτεμβρίου μέχρι που άρχιζε το κόψιμο των μαντερινιών οι Καμπούσοι (όχι όλοι) πηγαίνανε για κυνήγι.

Άλλοι βάζανε ξόβεργα, άλλοι καθότανε κάτω από τις τσικουδιές με ένα τουφέκι... και οι πλέον φανατικοί πηγαίνανε στα Δότια.

Στα Δότια μια μαγική περιοχή στο νότιο άκρο της Χίου, σταματούσαν πολλά πουλιά, τρυγόνια, ορτύκια κ.λπ πριν το μακρυνό ταξείδι προς την Αφρική. Υπήρχαν φυσικά και οι εγχώριες πέρδικες και οι άγριοι λαγοί.

Επήγαιναν παρέες-παρέες και νοίκιαζαν όλοι μαζί ένα σπιτάκι από τους Πυργούσους αφού το μάζεμα της μαστίχας είχε τελειώσει προ πολλού και δεν το χρειαζότανε πλέον. Είχανε συντονισμό και μοίραζαν τις δουλειές.

Άλλοι μαδούσαν τα πουλιά, άλλοι έπλεναν τα πιάτα, άλλος έφερνε νερό, ...πάντως όλοι κυνηγούσαν, εκτός από έναν φίλο του πατέρα μου και αξιολάτρευτο άνθρωπο που μαγείρευε για όλους, δεν πήγαινε κυνήγι γιατί φοβότανε τα φίδια....

Γύριζαν πίσω στο σπιτάκι γύρω στις 10:30-11:00 το πρωϊ και περίμεναν στο καφενείο των κυνηγών να πάει 12:00 για να κατευθυνθεί κάθε ένας στο στρωμένο τραπέζι.

Ο πατέρας μου παραμόνευε όμως το φίλο του να βγεί από το σπίτι, να πλησιάσει το καφενείο με ένα μπουκάλι μισό ρακί μισό νερό άσπρο σαν το γάλα, να του το δείχνει και να φωνάζει από μακριά...

-Έλα βρε το μπιμπερό σου!!!!!!!!!

6/11/2023

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΞΥΔΑ

 Οι εκλογές του 1958

Η γιαγιά μου (η μητέρα της μητέρας μου) ήτανε ένας πολύ αθώος και γραφικός άνθρωπος. Λες και την είχες κατεβάσει από ζωγραφιά του μεσοπολέμου και η οποία ζωγραφιά έγραφε από κάτω.

" Και αυτό θα περάσει",

" Έχει ο θεός" "Ας έλθει ο έρως"

Το 1958 συνόδευα τη γιαγιά μου στις εκλογές. Είχε ένα μικρό τσαντάκι και πολύ στενά παπούτσια (γι'αυτό περπατούσε με δυσκολία) που τα απέκτησε όταν παντρεύτηκε το 1924 σε ηλικία 16 χρονών.

Η γιαγιά είχε φοβερό πρόβλημα στις εκλογές.
Ο άντρας της και παππούς μου ήτανε δεξιός και βασιλικός και ο πατέρας μου και γαμπρός της αριστερός.
Ο παππούς μου της έδινε σταυρωμένο ψηφοδέλτιο και ο πατέρας μου το ίδιο.
Το ένα το έβαζε στο τσαντάκι το άλλο στον κόρφο της.

Μπερδευόταν η γιαγιά πολύ με αυτά τα πράγματα όχι μόνο γιατί δεν ήξερε τι να κάνει, όχι διότι σε έναν από τους δύο θα έλεγε ψέματα, αλλά γιατί τα παπούτσια δεν την άφηναν σε ησυχία. Είχε έννοια πως θα περπατήσει και φυσικά την πονούσαν.

Με τα στενά παπούτσια και το άγχος ξεκινήσαμε κουτσά-κουτσά να πάμε στα σχολεία του Κλούβα Φθινόπωρο του 1958!

Η γιαγιά κρύφτηκε στο παραβάν και εγώ την περίμενα απέξω. Γυρίσαμε στο σπίτι.

Το βράδυ κάποιος γνωστός του πατέρα μου που ήτανε στην εφορευτική επιτροπή, κτύπησε το εξώφυλλο του παραθύρου της κουζίνας μας και του έδωσε μία συνταγή του γιατρού της γιαγιάς μου από τη σύγχυσή της είχε περάσει μέσα στο φάκελο!

30/10/2023

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΞΥΔΑ

Γειά σας κυρία Μαρία 

Εγκαινιάζουμε σήμερα μια νέα στήλη στην site ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ με θέμα: Φανταστικά αληθινές Ιστορίες. Οι ιστορίες αυτές είναι άλλοτε φανταστικές, άλλοτε αληθινές, άλλοτε φανταστικά αληθινές.

'Ητανε τέλος Οκτωβρίου που μάζευα ελιές από κάτω, κοντά στο δρόμο στο περιβόλι μας όταν μια ευγενική κοπέλα, πέρασε και μου είπε.

-Γειά σας κυρία Μαρία.

Γειά σου της λέω εγώ, προσποιούμενη ότι την ξέρω (μια συνήθεια που την απέκτησα τελευταία, να προσποιούμαι δηλαδή ότι θυμάμαι αυτούς που χαιρετώ). Συνήθως ρωτώ για τα παιδιά έτσι αόριστα, και όταν και αυτός ή αυτή δεν έχουν παιδιά ή έχουν ένα παιδί, με κοιτάζουν με υποψία και τότε καταλαβαίνω ότι έσφαλα... Καμμιά φορά ρωτώ η μανούλα? Eάν αναστενάξουν τότε καταλαβαίνω ότι μανούλα δεν υπάρχει και τότε κουνάω κι εγώ με νόημα και σημασία το κεφάλι μου για τη ματαιότητα του κόσμου!!!!

Στις εκκλησίες στα μνημόσυνα, και σε άλλες συναντήσεις δίνω φιλιά σταυρωτά στις νεαρές κυρίες ή κοπέλες που με χαρά μου λένε.

-Γειά σας κυρία Μαρία

Εάν είμαι τυχερή και κάποιος τις φωνάξει τότε τρέχω χαρούμενη και της απευθύνω το λόγο με το όνομα της λέγοντας.

-Μια χαρά φαίνεσαι Ειρήνη, Χρυσούλα, Κατερίνα ή Δέσποινα! Έκανες δίαιτα;

Η νεαρή κοπέλα του Οκτωβρίου ήτανε πολύ ευτραφής. Μετά το «γειά σας κυρία Μαρία» της λέω.
-Κι εγώ πάω βάδισμα το απόγευμα για να αδυνατήσω...

-Όχι όταν κάνετε χειρωνακτική δουλειά, διότι μπορεί να κουραστεί η καρδιά σας. 'Ετσι μου είπε ο γιατρός!

-Γειά σας κυρία Μαρία.

23/10/2023